آن گروه از نیاکان ما که پیش از هزاره یکم قبل از میلاد در این خطه می زیستند، برای ما نه زبان خود را به یادگار نهانده و نه نوشته ای از فرهنگ دیرینه و ناشناخته آن ها در دست است. اما با جستجو و کندوکاو بیشتر می توان بقایای بسیاری را از فرهنگ ها و سنت های آن دوران عتیق و گمشده بازیافت. ابزارهایی در راه این کاوش در دست است. یکی از آن ها آثار باستانی و یافته های باستان شناسان هست و دیگری آثار مکتوب و سنت های همسایگان در آن روزگاران. یکی دیگر آداب و رسوم و آیین ها و بقایای فرهنگی زنده و معاصر ماست که بازمانده است از دوران های قدیم. داستان ها و قصه ها و روایت های سنتی هم در این جستجو گاهی راهگشا و سودمند بوده تا جایی که به نوروز و سلسله جشن های نوروزی باز می گردد، چندین گونه نشانه در دست است که بر مبنای آن ها باید این جشن ها را بومی در این خطه از جهان دانست با پیشینه ای چند هزار ساله، چنین جشنی با اساطیر و باورها و مراسم خاص خود در سراسر منطقه غرب آسیا و جز آن، دیر زمانی برگزار می شده و هنوز هم آثاری از چنین آیین های مشترکی را در فرهنگ های بازمانده از آن ملل باستانی می توان دید. دلایل چندی را می توان بازیافت که در آغاز به صورتی طبیعی و خود به خود و سپس دانسته و آگاهانه التقاطی میان فرهنگ و آداب و رسوم مهاجران آریایی و ساکنان بومی در نجد ایران در هزاره یکم پیش از میلاد مسیح صورت گرفته است. پیدایش جشن نوروز ما بازمانده چنین التقاط و تلفیقی است که در راه رسیدن به وحدتی ملی و آشتی میان فرهنگ های گوناگون صورت بسته است.
نوروز نخستین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با یکم فروردین ماه است و از کهن ترین جشن های به جا مانده از دوران ایران باستان است و اینک سال تحویل 1401 مصادف با روز یکشنبه 29 اسفند 1400 برابر با 17 شعبان 1443 و 20 مارس 2022 در ساعت 19:03:26 دقیقه می باشد.